Η ενδοδαπέδια θέρμανση θεωρείται καινοτομία στο πεδίο των εφαρμογών θέρμανσης και αποτελεί τεχνική που πρωτοεμφανίζεται στην αρχαιότητα με βασική καύσιμη ύλη τα καυσόξυλα και μέσο μετάδοσης τον αέρα, που διαχέονταν σε υπόγεια κανάλια κάτω απο το δάπεδο. Τα τελευταία τριάντα χρόνια και σχεδόν παράλληλα με την εμφάνιση των πλαστικών σωλήνων, ξανακάνει έντονη την παρουσία της με εξελιγμένες τεχνικές μεθόδους εφαρμογής.
Επίσης η ενδοδαπέδια θέρμανση μπορεί το καλοκαίρι να μετατραπεί σε ενδοδαπέδιο δροσισμό, απλά διοχετεύοντας κρύο νερό στο δίκτυο των σωληνώσεων, αποφεύγοντας την ψύξη με ενεργοβόρα κλιματιστικά μηχανήματα και ανθυγιεινα ψυχρά ρεύματα αέρα, θόρυβο, δυσοσμία.